W Dzień Matki, o toksycznej matce. Jak rozpoznać taka toksyczna relacje z własną rodzicielką??

Jak zaczęłam to pisać, zastanawiałam się czy na pewno powinnam dodawać taki tekst o toksycznej miłości, właśnie dziś. Ale w sumie czemu nie? Nie każda matka jest ta prawdziwą matką. Często na to miano trzeba sobie po prostu zapracować. 

Toksyczne relacje z własna rodzicielka, wbrew pozorom są dosyć częste. Wynika to z wielu czynników, ale w tym tekście będę pisać przede wszystkim o dorosłych mających toksyczna relacje z własna matka, która potrafi zniszczyć wszystko w życiu.

Skąd taki pomysł? Z obserwacji. 

Jednak tu trochę o mnie żeby nie było.

Moja własna relacja z mama  jest daleka od ideału , ale nie mogę jej zarzucić ze jest toksyczna. 

Zdarzają się toksyczne zachowania, ale pojedyncze, jak w większości relacji. Ale na moje szczęście ta relacja nie należy do  tych toksycznych,  wręcz z biegiem lat mam coraz lepszy kontakt z mamą.  Dziś lepiej ją rozumiem jako dorosła kobieta, wiem że to z jakiego domu pochodzi i jak została wychowana , ukształtowało ja jako człowieka. 

A ta wiedza daje mi więcej spokoju, jestem w stanie zrozumieć, że pewne schematy się u niej powtarzają, reaguje tak a nie inaczej ,  bo tak ma mocno ma to zakodowane w sobie. 

Natomiast tematy toksycznych matek - szczególnie na lini matka-córa, są dla mnie ostanio często podejmowane, gdyż moje otoczenie jest pełne kobiet (znajomych, koleżanek, przyjaciółek) które mają fatalne stosunki z własną matką. 

Jak poznałam ich historie i porównałam do własnej jaką mam z matka, zrozumiałam jeszcze mocniej, u mnie w porównaniu do nich, jest NORMALNIE!

Toksyczne matki mają to do siebie że rzadko zdają sobie sprawę ze swoje toksyczności,ba! często nie rozumiej, że w ich mniemaniu, ich wielką miłość można nazwać toksyczną.

A ta toksyczność jest w nich już z chwilą poczęcia dziecka. Wynika często to ze złych pobudek dla których taka kobieta chce mieć dziecko. Własny egoizm, chcenie dla chcenia, zafiksowanie się na tym punkcie żeby mieć dziecko mimo że to już pokazuje jak ogromne braki emocjonalne ma na wstępie. Aby ludzie z takim patologicznym brakiem emocjonalnym w sobie mogli mieć dziecko,powinni najpierw przejść terapie i zrozumieć, ze najpierw trzeba zadbać o siebie. O własny rozwój, stabilność , kochający związek, kiedy to się ogarnie można próbować i udźwignąć fakt budowania domu dla dziecka. W senie metaforycznym i dosłownym. Wogle dużo pisałam o tym tutaj od strony nie posiadania dzieci -klikajcie!

Toksyczność ma dwie strony - jest nadopiekuńczość oraz zaniedbanie/oschłość rygor emocjonalny.

Badania z  2014 roku opisane w  American Psychological Association przyniosły dość zaskakujący dla wielu osób wniosek, że zaniedbania emocjonalne są równie bolesne dla dzieci jak krzywdy fizyczne. Naukowcy dowiedli, że dzieci, nad którymi rodzice znęcali się psychicznie doświadczyli tych samych lęków, poczucia strachu i niskiej wartości, jak dzieci doświadczające przemocy fizycznej i seksualnej.

A oczywistym jest że toksyczna matka - to człowiek który sam ma ogromne problemy emocjonalne i nie umie poradzić sobie z własnymi oczekiwaniami, emocjami. 

Toksyczność nie wynika z chęci bycia toksyczna, nie jest wynikiem tego że:

✔sama została wychowana w toksycznym domu 

✔panicznie boi się o dziecko

✔nie jest w stanie zrozumieć że dziecko dojrzewa i staje się samodzielne

✔jest zazdrosna o dziecko

✔za bardzo przejmuje się tym co ludzie powiedzą

✔żyje w strachu że zostanie porzucona

✔uważa że obroni dziecko przed wszystkimi  porażkami 

✔boi się przemijania

Toksyczność widać najmocniej  w chwili kiedy dziecko zaczyna dorastać, żyć własnym życiem. Zauważa to otoczenie ale przede wszystkim dziecko. Wynika to ze strachu, poczucia zagrożenia. Problem pojawia się wtedy kiedy, w pełni oddana wychowaniu dziecka matka czuje, że traci kontrolę nad wyborami już dorosłego człowieka. Gdy zda sobie sprawę, że jej rola jest coraz mniejsza, często ujawniają się toksyczne zachowania. Bo,toksyczna matka często nie umie zaakceptować odmiennych wyborów dorosłej już kobiety, która chce żyć inaczej. Im bardziej córka różni się od swojej mamy, tym większe ryzyko pojawienia się trudnych relacji.

Jakie zachowanie powinny Cie zaalarmować i dać impuls do zmiany relacji z mamą i zbudowania jej od postaw?

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

❌ Zawsze stawia swoje uczucia ponad Twoje, typowe jest to ,że nie pozwala Ci wyrażać uczuć, szczególnie nie zgadza się na wyrażanie w jej stronę negatywnych uczuć. Nie masz prawa jej krytykować. Ponieważ ją to niewspółmiernie do krytyki rani. W ten sposób pokazuje że jej dobre samopoczucie jest najważniejsze.

❌Przykre żarty i docinki. Jest bardzo typowym ,,objawem" toksycznych rodziców. Sięganie po przykre żarty by przekazać jakaś trudna prawdę. Upokarzanie i czerpanie z tego niemałej satysfakcji. Czyli ubieranie w kąśliwy żart (który oczywiście tylko ja śmieszy), że np. jesteś gruba, głupia, niewystarczająco ogarnięta, nieudolna życiowo,itd.

Jest to absolutnie karygodne postępowanie. Pamiętaj, nie można na to pozwalać!

❌Bierna agresja.  Każe Cię ucinaniem wszelkich rozmów, milczeniem, ,,fochami''.

❌ Wywoływanie poczucia winy. Każda toksyczna osoba ma w standardzie takie zachowanie. Tak sterować Twoim zachowaniem aby postawić na swoim , uzyskać coś, no i wywołać poczucie winy. Toksyczny rodzic,matka będzie sięgać po argumenty ,,wszystko dla ciebie robiłam", ,,wszystkiego sobie odmawiałam,nic sobie nie kupowałam", ,,przez Ciebie nie poszłam na studia.." itd.

❌ Kontrola przez pieniądze. To też jest częste kontrolowanie zachowania, drogimi prezentami, prezentami, pieniędzmi. Jest to sposób stary jak świat - coś za coś, czyli wymuszanie konkretnych zachowań tutaj za pomocą pieniędzy w rożnej postaci.

❌ Nie szanuje zupełnie twoich decyzji, mimo że już od dawna jesteś dorosła. Traktuje Cię jak dziecko, uważa, że tak trzeba, bo ktoś musi Cię pilnować, nie daje Ci prawa do prywatności, czy własnych decyzji, jest zdania, że sama wie, co dla Ciebie jest najlepsze. 

ps.Psychologowie mówią o takich osobach i relacjach „wplątani” i szukają przyczyn nierespektowania granic w strachu przed porzuceniem.

❌ Nadmierny krytycyzm oraz manipulacja. Samo w sobie krytykowanie jest potrzebne, jednak tu myślę o patologicznym krytycyzmie. Toksycznemu rodzicowi bardzo trudno dogodzić. Praktycznie zawsze jest niezadowolony. I często krytykuje dla samego krytykowania, poniewaz uważa że takie postępowanie ,,hartuje charakter",ale  poprzeczki jakie stawia dziecku, dorosłemu człowiekowi często są absurdalne. Często sięga po manipulację i szantaż emocjonalny  bo ma być tak, jak sobie to zaplanowała, nie znosi sprzeciwu, a gdy widzi, że nie chcesz spełnić jej żądań, robi wszystko, by to zmienić. Żąda nadmiernej uwagi.

❌ Uważa ze ona miała gorzej ,a Ty nie masz prawa marudzić. Możliwe, że słyszysz że przesadzasz. Nie daje ci prawa do narzekania, gorszego samopoczucia, dni, do gorszych emocji. Bagatelizuje Twoje problemy. I odwieczny argument ,,że ona przecież miała gorzej ....", którym nijako licytuje się z Tobą i wszelkimi sposobami będzie Ci udowadniać ze po prostu przesadzasz.

❌ Zmusza cię do bycia odpowiedzialną za jej szczęście. Nikt nie może odpowiadać za cudze szczęście. Tym bardziej żadne dziecko nie może odpowiadać za szczęście rodzica. Nie można dać się wciągnąć w manipulację która narzuciła nieszczęśliwa matka czy ogólnie rodzice. Pokazywanie dziecku ,że To ono jest odpowiedzialne za szczęście - przypomina w pewnej formie znęcanie. Nie daj sobie wmówić że jesteś egoistką ,bo chcesz być szczęśliwa żyjąc tak jak chcesz. Rodzic nie może i nie ma prawa wymagać by dziecko rezygnowało ze swoje życia, z rzeczy, które dają mu radość , tylko dla niego.



Dzień matki dla niektórych jest wspaniałym dniem dla innych raczej przykrym obowiązkiem. Najlepiej w tym wszystkim ,nieważne jaka jest Twoja relacja z matka, jest uzmysłowienie sobie że ona tez była kiedyś dzieckiem. W ten sposób trochę łatwiej będzie Ci zrozumieć pewne postępowania i chore zachowania. 
Jednak najważniejsze jest własne życie. Czasami żeby coś naprawić trzeba się całkowicie odciąć!

I to nie jest tak że takie matki nie kochają, są to często skrzywdzone, zagubione osoby ,pełne obaw ,kompleksów, zalęknione poniewaz nigdy nie zaznały zdrowej rodzicielskiej relacji. I kocha swoje dziecko ale nie che i nie umie się z nim zaprzyjaźnić, czasami wręcz zachowuje się jak by nie lubiła własnego dziecka. Bo jest inne niż sobie to wyobrażała i wymarzyła.

To trochę dziwnie zabrzmi ale to że ktoś Cie urodził , nie daje mu prawa abyś automatycznie go szanowała i kochała.  Ktoś dał Ci życie ok, ale czy to oznacza że musisz bezkrytycznie godzić się na relacje która daleka jest od ideałów? To my decydujemy kto jest nasza rodzina i nie jesteśmy nikomu nic winni tylko i wyłącznie dlatego że ktoś nas urodził.. Zapamiętaj to. To zmienia cały proces myślenia o swoje relacji z rodzicami.

Zresztą polecam tekst Ani Kęskiej - o Ten- bardzo się z nim zgadzam!
Cytując ją: ,,Dzieci nie są nic winne swoim rodzicom. Nikt z nas nie pchał się na świat a dziecko to nie filar emerytury. Miłość rodzica powinna być bezwarunkowa a nie interesowna.''


A jeśli ten temat jest dla was totalna nowością, to gratulacje cieszcie się i dbajcie o swoje mamy. Jednak z tego co wiem nie ma relacji idealnych - nawet dwa punkty  z listy są obecne w moje relacji z mamą- jednak są to zachowania, które można zmienić. A ja już dawno nauczyłam się stawiać granicę.

A Ty?

Do następnego!

Napewno do tego czasu uwierzysz  że moje proste kroki w piękny sposób zmienia twoje życie bez stresu :)

Jeśli wam podoba się to co robię zachęcam do zaobserwowania mojego bloga ( z prawej strony bloga) i wpadnięcie na mojego Instagrama @blondipondii, będzie mi miło jak w ten sposób docenicie moja pracę:)