Holistycznie! .... czyli właściwie jak? Szarlataństwo czy logiczne podejście do zdrowia?

Od dawna używam określenia holistycznie. Staram się robić wszystko i mocno wierze w to, że takie podejście ma największy sens w dbaniu o swoje zdrowie i życie. Dzis chciałabym bardziej wam wyjaśnić co to właściwie znaczy, bo z waszych wiadomości wiem, że nie każdy rozumie o co w tym właściwie chodzi. I nie neguje tu tradycyjnej uniwersyteckiej medycyny, jest bardzo potrzebna,pomaga i tu jest fakt. Jednak sama po sobie wiem że lekarz w białym kitlu leczy tylko objaw a nie przyczynę. Są też pewne choroby w których w pewnym momencie lekarze rozkładają bezradnie ręce, mówiąc np. ze coś jest nieuleczalne, że nic więcej nie da się zrobić. etc..
Dlatego tak ważne jest właśnie podchodzenie do człowieka całościowo, poniewaz cuda, nie cuda się naprawdę zdarzają:) częściej niż myślicie.
A wiec do meritum.

Teraz trochę teorii.

Określenie "holistyczny" pochodzi od greckiego słowa holos, czyli "całość", medycyna holistyczna opiera się więc na założeniu, że człowiek - pacjent - jest układem całościowym.

Holistyczne podejście do zdrowia reprezentuje medycyna chińska. Zgodnie z nią choroba jest jedynie objawem zaburzenia w przepływie energii pomiędzy poszczególnymi elementami całości, jaką stanowi człowiek. Leczenie ma tę równowagę przywrócić.

W myśl medycyny holistycznej niektóre choroby są "chorobami duszy" i wynikają na przykład z niewyleczonych problemów psychicznych. Są to tzw. choroby psychosomatyczne, do których zalicza się często np. przewlekłe migreny lub alergie. Również astma, choroby wrzodowe żołądka, choroby niedokrwienne serca, łysienie plackowate, łuszczyca i cukrzyca są jednostkami chorobowymi, których przyczyn można szukać w sferze emocjonalnych przeżyć.

Medycyna holistyczna nie jest więc konkretną metodą praktyk leczniczych, lecz filozofią zdrowia. W powszechnym odbiorze łączona jest z medycyną niekonwencjonalną, ponieważ w czasach współczesnych to właśnie alternatywne metody najczęściej kładą nacisk na „całościowe” podejście do pacjenta. O holistyce mówi się w kontekście ziołolecznictwa, aromaterapii, masażu, technik radzenia sobie ze stresem czy wizualizacji a nie np. leczenia wrzodów i gastrologa. Na szczęście sposób podejścia do pacjenta i schorzeń powoli się zmienia.

Medycyna holistyczna to termin określający podejście do uzdrowienia pacjenta i jego życia w wymiarze fizycznym, emocjonalnym, mentalnym i duchowym. To, że chory ma wpływ na przebieg leczenia, wie każdy lekarz praktyk. Ludzie optymistycznie nastawieni do procesu życia zdrowieją szybciej, niż pacjenci ze skłonnościami do pesymistycznej percepcji zjawisk życia. Pierwsza wzmianka o zależności pomiędzy emocjami a rakiem, jaką znamy pochodzi od starożytnego greckiego lekarza Galena i została sporządzona w roku 140 n.e. Galen badał i zapisywał relacje występujące między stanem depresji, a rakiem piersi.

W 1973r. Ć. Thomas z Akademii Medycznej Johna Hopkinsa ogłosiła studium na temat czynników psychologicznych jako elementów poprzedzających zapadnięcie na jedną z pięciu chorób. Opublikowana w „Johns Medical Journal”, była jedną z pierwszych prac wybiegających w przyszłość, co oznacza, że zajmowała się psychologiczną charakterystyką ludzi, zanim postawiono jakąkolwiek diagnozę.

I teraz uwaga bardzo ciekawa rzecz:

Dr Hopkins doszła do wniosku, że osoba predysponowana do choroby nowotworowej posiada następujące cechy charakteru:

-reaguje na stres przygnębieniem i poczuciem beznadziejności

-całkowicie skrywa emocje, albo ujawnia je tylko częściowo

-odczuwa brak bliskości z jednym lub obydwojgiem rodziców.

Jugosłowiański psycholog Ronald-Grossarth-Maticek odkrył, że stosując metody wsparcia psychologicznego jest w stanie zmienić współczynnik śmiertelności wśród chorych na serce i raka. Do metod stosowanych przez Maticka należą m. in. relaksacja, sugestia, wizualizacja i inne techniki behawioralne. Stosunkowo nową gałęzią medycyny jest psycho-neuro-immunologia.

Jednym z najbardziej znanych na świecie lekarzy prowadzących badania nad psychobiologicznymi uwarunkowaniami powrotu do zdrowia jest dr. O. Carl Simonton. Jest on dyrektorem Simonton Cancer Center /USA/ i od połowy lat siedemdziesiątych z ogromnym powodzeniem wykorzystuje tamże opracowane przez siebie metody w celu przywracania zdrowia ludziom nieuleczalnie chorym w świetle dostępnej i praktykowanej wiedzy medycznej.

Dr Simonton swoją wiedzę opartą na wynikach badań naukowych i ponad 25-letnich obserwacjach zawarł w następujących punktach:

1.Emocje mają wyraźny wpływ na stan zdrowia i wyleczenie choroby.

2.Przekonania /zespół utrwalonych wyobrażeń/ wpływają na emocje i poprzez to nie są obojętne dla zdrowia.

3.Możesz znacząco wpływać na swoje przekonania, postawy oraz emocje i w ten sposób oddziaływać na stan organizmu.

4.Sposobów wpływania na przekonania, postawy i uczucia można się nauczyć stosując wiele dostępnych i znanych metod.

5.Wszyscy funkcjonujemy jako byty fizyczne, mentalne i duchowe.

6.Wszystkie te aspekty naszej osoby muszą być brane pod uwagę w procesie leczenia, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i predyspozycji chorego, a także jego rodziny, społeczeństwa i kultury.

7.Harmonia-równowaga pomiędzy fizyczną, mentalną i duchową stroną osoby jest dla zdrowia najistotniejsza.

8.Posiadamy odziedziczone skłonności i możliwości, które wiodą nas ku zdrowiu i harmonii.

9.Te odziedziczone zdolności mogą być rozwijane i uzupełniane w sposób kontrolowany poprzez opracowane metody techniki.

10.Gdy rozwijamy owe zdolności, zwiększa się nasza biegłość, podobnie jak w trakcie uczenia się innych umiejętności. Rezultatem jest większa harmonia i lepsza jakość życia, które wyraźnie wpływają na stan naszego zdrowia.

W swojej książce „Powrót do zdrowia”, dr Simonton przedstawił pozytywny program życia dla osób dotkniętych chorobą nowotworową. Przypadek R. Hensona chorego na białaczkę włochatokomórkową i zakończony sukcesem proces leczenia, uzmysłowi Państwu wpływ zmiany przekonań, a w ślad za tym sposobu myślenia i reagowania na nasze zdrowie i życie.
Simontonowski Ośrodek Leczenia Raka nie próbuje zastępować tradycyjnego leczenia, lecz zajmuje się uzupełnianiem kuracji, której w danej chwili poddany jest pacjent, odzwierciedlając w pełni założenie uzdrawiania holistycznego traktującego człowieka, jako jedność wymiaru fizycznego, emocjonalnego, mentalnego i duchowego.

Nieufne podejście do medycyny holistycznej to kwestia dwóch minionych wieków, kiedy nastąpił szybki rozwój medycyny z jej metodami bazującymi na najnowszych osiągnięciach techniki. Pacjenta zaczęto postrzegać jako przypadek, chorobę zaś jako defekt, który należy sprawnie naprawić. Pacjentów przestano traktować indywidualnie. 

Przez stulecia medycyna holistyczna - inaczej zwana komplementarną, była wykorzystywana na równi z medycyną współczesną, nie ustępując jej w niczym, a czasem wręcz przewyższając ją skutecznością. Było to możliwe dzięki wiedzy zgromadzonej przez tysiące lat przez naszych przodków, którzy wyspecjalizowali się w zapobieganiu i leczeniu różnych chorób i dolegliwości.
Żyjący na przełomie IV i V w. p.n.e. grecki filozof Hipokrates, uważany za ojca medycyny zachodniej, uważał, że człowiek pozostaje w ścisłym związku ze swoim środowiskiem oraz, że należy leczyć chorego, a nie konkretną chorobę. W pracy Hipokratesa szczególne znaczenie miało drobiazgowe badanie pacjenta. W jego metodzie nie było mowy o schematyzmie. Ów niezwykły lekarz wielokrotnie, także w formie aforyzmów, podkreślał, jak trudno zdobyć odpowiednią ilość danych do stworzenia choćby najprostszej diagnozy. Dlatego jedynym pewnikiem były konkretne, zaobserwowane objawy i na tym należało opierać skuteczność leczenia.
Tymczasem medycyna zachodnia, w ramach postępu cywilizacyjnego i rozwoju badań naukowych, coraz bardziej patrząca wycinkowo i skupiona na leczeniu skutków chorób, odeszła niestety od teorii i doświadczeń Hipokratesa.

W końcu nastała też era antybiotyków i chemioterapeutyków, która skutecznie ograniczyła potrzebę wykorzystania wielowiekowych tradycji.

Podejście holistyczne praktykowane przez niektórych lekarzy obecnie jest próbą powrotu do zasad wielowiekowej tradycji medycyny humanistycznej, czyli nakierowanej na człowieka i jego problem, nie na leczenie przypadku. Istotną różnicą jest przekonanie, że przyczyny wielu chorób znajdują się poza ciałem pacjenta – w jego psychice, a nawet w jego relacjach rodzinnych i interpersonalnych.

Medycyna holistyczna pokazuje powiązania biologii z psychiką oraz na przykład stylem życia – wydaje się to oczywistym stanem rzeczy, niemniej jednak w stechnicyzowanej medycynie akademickiej fakt ten wydaje się zapomniany.

Podsumowując:

Medycyna holistyczna to całościowe podejście do człowieka.

Nie skupia się na bolącym go palcu, zagubionej duszy, czy niedomagającym umyśle, ale na istocie ludzkiej z problemami.

Medycyna holistyczna nie zadowala się symptomami choroby, tylko szuka odpowiedzi na pytanie o przyczyny takiego stanu i leczy cały organizm a nie chorobę. Tym samym prezentuje stanowisko, że nasze organy i narządy są ściśle ze sobą powiązane i w stanie chorobowym oddziałują na siebie powodując różne dolegliwości.

Na przykład niedomagająca śledziona może spowodować hemoroidy, żylaki odbytu lub obniżenie macicy.

W medycynie holistycznej istotne jest, w jaki sposób przeprowadza się leczenie. Zadaniem lekarza jest przede wszystkim wspieranie organizmu pacjenta w samodzielnym zdrowieniu i skupianie się na naturalnych procesach leczenia.

Lekarz holistyczny kieruje się zasadą Primum non nocere – Przede wszystkim nie szkodzić. Zanim wiec podejmie decyzję o sposobie leczenia, stara się dociec powodów powstania schorzenia. Rozpoznanie choroby rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu, podczas którego zadaje pytania dotyczące stylu życia, zwyczajów, diety i usposobienia pacjenta. Następnie bada jego puls, ocenia stan skóry (barwę, nawilżenie), ogląda język i oczy.

Ponadto, wśród przyczyn choroby wyróżnia czynniki zewnętrzne, klimatyczne (zimno, gorąco, wiatr), wewnętrzne (stres, przemęczenie, wyczerpanie lub pobudzenie emocjonalne) oraz inne, takie jak niewłaściwe odżywianie czy przebyte urazy.

Dopiero po szczegółowych oględzinach i postawieniu diagnozy lekarz decyduje o sposobie leczenia i dobiera go indywidualnie do każdego pacjenta przyjmując, że zdrowienie pacjenta obejmuje nie tylko jego stan fizyczny, ale także wymiar emocjonalny, duchowy i mentalny.

Medycyna holistyczna stosuje szeroki zakres praktyk i terapii leczniczych w tym: akupresurę, akupunkturę, apiterapię, chiropraktykę, aromaterapię, irydologię oraz fitoterapię - leczenie ziołami. Ponadto, szczególnie akcentuje troskę człowieka o „samego siebie" w oparciu o ćwiczenia, prawidłowe odżywianie, odpowiedni sen, pobyt na świeżym powietrzu oraz wstrzemięźliwość w złych przyzwyczajeniach i stosowaniu używek.


Medycyna holistyczna skupia się na naturalnych procesach leczenia, podczas których lekarz ma wspomagać siły natury. Zgodnie z jej założeniami zdrowie pacjenta leży w dużym stopniu w jego zaangażowaniu w walkę z chorobą. Umiejętne zrównoważenie wszystkich potrzeb duszy, umysłu i ciała to sekret długowieczności w zdrowiu i szczęściu.


I tak oto wygląda holistyczne podejście do zdrowia i życia. Wszystko się ze sobą łączy. 

A Ty co myślisz o tej filozofii zdrowia?

Ma sens?

Dla mnie absolutnie ...tak!

Do następnego!

Jeśli wam podoba się to co robię zachęcam do zaobserwowania mojego bloga ( z prawej strony bloga) i wpadnięcie na mojego Instagrama i zaobserwowanie @blondipondii, będzie mi miło jak w ten sposób docenicie moja pracę:)

Ściskam i dziękuje:)