Życie i śmierć.

  

  

  Nadal jestem w szoku jak bardzo czerwiec wyrwał mnie z marazmu i dał kopa do działań o które wcześniej bym siebie nie podejrzewała. Bo czy można przewidzieć to że jakaś sytuacja dość nie pozorna lub taka która nie ma w sobie nic dobrego, zmieni wszystko w naszym myśleniu, pomoże w rozwoju? Przewidzieć się nie da, ale mogłam się domyślić ponieważ głęboko wierze że przypadków w życiu nie ma.

   Każdy ma swój czas. Ludzie w różnym tempie osiągają lub przechodzą w kolejne etapy życia. Każdy ma swoje indywidualne tempo rozwoju i każdy pragnie czegoś innego. To sprawia, że jesteśmy tak różni, ciekawi ,wyjątkowi. Życie nie jest linią prostą, jest sinusoidą, gdzie są góry i dołki , jest to wieczne falująca linia od góry do dołu.

   Choć czerwiec był dla mnie przełomowy , to w maju wydarzyła się jedna rzecz , która mną wstrząsnęła do głębi. W wypadku zginęła bardzo bliska mi osoba. Osłupiałam. 

     Jak to? ...to jesteś , a później Cię nie ma? Znikasz tak nagle, urywa se wszystko?

       Żałoba i jej przeżywanie to trudny ponury temat , głęboki i mający tyle aspektów ,że trudno mi póki co ubrać to w odpowiednie słowa. Dążę w tym  tekście do czegoś innego. Dobrego. O to właśnie chodzi, aby zawsze przekuć najgorsze chwile w coś dobrego. Nie da się ? Da. Było mi trudno pogodzić się z utratą tak bliskiej osoby, która tak naprawdę w tak krótkim czasie ,stała się moim przyjaciel. Krótko nie krótko. To nie czas ale jakoś przeżywanego czasu ma znaczenie. Na pewne rzeczy nigdy nie będziemy mieć wpływu. Po pierwszym szoku, przyszła oczywiście rozpacz i poczucie głębokiej niesprawiedliwości. Jak odchodzi z tego świata ktoś tak dobry, energiczny i pomocny dla innych ,trudno to ogarnąć. Szczególnie, że okoliczności były dość głupie i można było tak naprawdę uniknąć tego wszystkiego.  Jednak jak już wcześniej pisałam przypadków w życiu nie ma. I bieg życia pozostaje niezmienny.Tak musiało po prostu być.

     Teraz mamy lipiec. Co więc takiego się stało, że mimo tych okoliczności, czerwiec był tak przełomowy?  Uhhh..żeby nie zabrzmiało to górnolotnie. Po prostu życie jest właśnie tą sinusoidą na przestrzeni, której doświadczamy lekcji i  musimy ich doświadczać bo dzięki nim się rozwijamy. 

Tu był ten moment. Kolejny w moim życiu. 

Tutaj przyznam wam się tak szepcząc trochę do ucha że ja to jestem babka dość zahartowana w bojach. Wiele upadków za mną ale zawsze o jeden więcej raz wstaje. Zawsze. Ta mądrość objawiła mi się w głowie właśnie po tym wszystkim. 

     Jeszcze jakiś czas temu pewnie inaczej bym się odniosła do tego wszystkiego. Było by mi trudniej. Dziś wiem że najlepiej zająć się czymś, starać się zapełnić głowę innymi rzeczami, mocno angażując się w każda rzecz jaką się robi. I tutaj jest właśnie ta ironia o zgrozo! całej tej historii. Robiłam tyle rzeczy ile przez ostanie pół roku bym pewnie nigdy nie zrobiła. Co ciekawsze ta osoba zawsze mnie wspierała we wszystkim co robiłam ,myślałam, zachęcała do działania. To było zawsze jak darmowy i legalny narkotyk. Tyle energii rozdawać a otrzymywać  i mieć jej wciąż coraz więcej.

   Więc tak jak widzicie trudne chwile w naszym życiu zawsze można przekuć na coś dobrego. To doskonała lekcja też pokory dla mnie , wszystko w życiu jest dane nam na jakiś czas, nic nie trwa wiecznie. Trzeba się cieszyć tym co mamy w danej chwili. Lubić i szanować innych. Czerpać z tego . Celebrować. Kochać życie i starać się zawsze być dobrym dla innych bo co dajemy wraca do nas jak mocne uderzenie . ...

Dziękuje wam za przeczytanie tego tekstu . 

Jeśli macie jakieś przemyślenia na ten temat, piszcie śmiało.

Zapraszam was tez na mojego Instagrama gdzie bywam codziennie:) Instagram KlikKLIK